Het moet ergens rond 2016 zijn geweest. De Hermes Houseband trad op in een feesttent in Culemborg samen met nog een heleboel andere artiesten en wij waren gevraagd om tussen de optredens door plaatjes te draaien.
Toen we aankwamen moesten we mijn net één dag er voor opgehaalde nieuwe busje op een parkeerplaats zetten en vanaf daar met onze spullen gaan lopen sjouwen naar onze plek in de feesttent.
Natuurlijk was er weer geen plek voor ons gereserveerd dus moesten we zelf een plek maken links naast het podium terwijl de ingang van de tent rechts naast het podium was.
Het feest begon en wij zagen een stoet van artiesten langskomen waaronder de nodige ‘feest artiesten’ en zelfs een optreden van een zangduo met als speciale attractie, een klein mens (in 2016 heette dat nog gewoon lilliputter) dat eigenlijk gewoon de hele tijd als een soort clowntje werd geëxploiteerd.
Iedereen moest meezingen, handjes in de lucht van links naar rechts en dat een paar uur achter elkaar.
Het programma werd omgegooid, we moesten veel langer blijven dan afgesproken en buiten was het al aardig gaan regenen.
Toen rond 12 uur ’s nachts de Hermes Houseband het podium betrad zat ons werk er op en konden we eindelijk gaan inpakken na een lange avond.
Toen alles ingepakt was kwamen we er achter dat er op het eerste gezicht geen enkele manier was om de tent te verlaten en niet dwars door het dansende publiek voor het podium te moeten lopen met alle spullen. Dus dat was geen optie.
Na lang zoeken werd er een opening in de tent gevonden waardoor we door een zeer drassig grasveldje en een speeltuin waar de feesttent net naast was gebouwd naar de auto konden lopen.
Heel de avond hadden we allemaal ‘vrijwilligers’ gezien die heel tof stonden te doen met zaklampen maar toen wij in de regen door de modder moesten geen lopen waren ze in geen velden of wegen te bekennen.
Na 10 minuten te hebben gezocht naar een vrijwilliger met zaklamp om ons te begeleiden en die niet te hebben gevonden besloten we de gok maar te nemen en maar in het donker te gaan lopen.
De DJ booth die we toen had losse poten en die konden dan in de booth. Daardoor was het een soort van kist geworden die met 2 personen best te dragen was.
Quin voorop Tom achter. Na een tijdje moesten we een heuveltje op en Quin begon langzaam naar boven te lopen.
Maar omdat hij niet kon zien waar hij liep gleed hij uit door de modder en belandde op zijn buik in de modder, zijn kin op een steen en de DJ booth in zijn rug.
Toen Tom na 2 minuten de kist van Quin’s rug had gekregen en door had dat Quin geen dwarslaesie had overgehouden aan de valpartij durf Tom pas te lachen om Quin die van top tot teen onder de modder zat.
De vrijwilliger die toen aan kwam lopen met een zaklamp en vroeg “Wat is hier gebeurd? Kan ik helpen?” heeft toen wel benen moeten maken want Quin was in staat de zaklamp op een zeer intieme plek bij ‘m in te brengen.
Helemaal drijfnat en onder de modder kwam Quin aan bij zijn splinternieuwe bus en heeft toen alle vieze kleding achterin de bus gegooid en de weg van Culemborg naar Rotterdam gereden met alleen sokken, een onder broek en nat t-shirt aan.
Je zou maar aangehouden worden door de politie… dat gebeurde ook een keer maar daar vertellen we een andere keer over.